موسیقی

آواز های گوناگونی در مراسم های عربی نواخته می شود که شما برای گوش دادن به موسیقی عربی می توانید وارد قسمت دانلود اهنگ های بیس دار عربیه ، شوید.

ازجمله آوازهايي که در قسمت هاي ديگر مراسم عروسي بيشتر خوانده مي شوند، عبارت اند از:

1.آواز عروس

2.آواز زوج عروس و داماد

وقتي عروس به در حجله مي رسد، بايد رقص قديمي و آرامي را به منظور جلوه خود به خانواده شوهر اجرا نمايد. اين رقص به صداي آوازي مخصوص اجرا مي شود، آواز را زني سالخورده خوانده، ضمن آن زيبايي عروس را تحسين مي کند. در همان حال عدد پنج به لغت ادا مي گردد، تا چشم بد را دفع نمايد. اين مراسم تجليه نام دارد.

در آخر آواز ديگري بايد خوانده شود. در اين آواز زيبايي اسباب خانه، فرش، وسايل اتاق خواب و ديگر چيزهايي را که داماد براي عروس فراهم کرده، ستوده مي شود. هم چنين در اين آواز تعداد افراد گروه موسيقي و مهارت نوازندگان ساز مورد تمجيد قرار خواهد گرفت:

هر يک از مراسم مذکور فرصتي براي مهمان است، تا در هزينه هاي جشن ازدواج ميزبان را ياري دهند.

مراسم روز هفتم که با آن مراسم عروسي به پايان مي رسد، از اجراي جشن هاي آييني تشکيل شده، که با قرائت دسته جمعي سوره اي از قرآن به پايان مي رسد(فتحه).

موسيقي در ديگر مراحل زندگي بشر نيز حضور دارد. هنگام عزيمت يا مراجعت زائر مکه، گروه مؤمنان او را با آوازهاي آييني مشايعت يا استقبال نموده، در ضيافتي که به افتخار وي بر پا مي شود، شرکت مي جويند. اگر يکي از اعضاي خانواده بيمار باشد، يک برنامه آييني که غروب در حضور او اجرا شود، باعث خواهد شد که او احساس بهتر شدن پيدا کند. اگر بيمار شديداً مريض باشد، نوع ديگري از مراسم اجرا مي گردد، که در آن تمامي سوره هاي قرآن قرائت شده، يا نام خدا هزار مرتبه تکرار مي شود. اين مراسم يا باعث بهبود بيمار خواهد شد و يا مرگي آرام و بي درد را به همراه خواهد داشت.

يکي از تأثيرات افريقا که در تونس و بين زنان مسلمان و يهود ديده مي شود، ترتيب دادن اجراهاي موسيقي از آواز سياه پوستان به همراه رقصي ديوانه وار است. نتيجه چنين برنامه هاي چنين برنامه هاي مشابه برنامه هاي موسيقي آييني مربوط به شيخ ابوسعيد است. در شبه جزيره اي که بر خليج تونس مسلط است، براي شيخ ابوسعيد که به امير البحر نيز مشهور است، برنامه يادبودي برگزار مي گردد، روستاي او محل تجمع و ملاقات جهانگردان و هنرمندان نقاش است.آوازهاي سياه پوستان با مزود(ني انبان) و بندير(دف يا حلقه هاي زنجير ) همراهي مي شود.نيم ساعت پاياني هر روز در مدرسه هاي قرآن مخصوص قرائت قرآن جمعي شاگردان به رهبري معلم مدرسه(مؤدِّب) است. حتي مرکزي نيز وجود دارد که خصوصاً در مراسم جشن ميلاد، شاگردان را براي شرکت در اين قرائت جمعي با ريختن پول تشويق مي نمايد. در دهه 1930 م اين مبلغ جمعاً به 7 پنس(0/07 دلار يا پوند) مي رسيد. پيرزنان در اين مراسم مشتاقانه دست هاي خود را باز مي گذاشتند تا يکي از پول ها را به دست آورند؛ زيرا اعتقاد خرافي بر اين بود که اگر يکي از اين پول ها در کيفي باشد، آن کيف هميشه پر از پول خواهد بود.آواز دومي که شاگردان پيش از ترک مدرسه مي خوانند،آوازي است که در آن علاقه خود را به استاد(مؤدِّب) بيان نموده، دعا مي کنند که او به بهشت وارد شود.